Człowiek tak się sprężał tak się samokochał a nikt nie był w stanie docenić jego wielkości i niezwykłości jego istnienia. Gdyby więc chcieć znaleźć wytłumaczenie dlaczego sędzia (jaki by nie był) gotowy był zamienić w miarę bezpieczną posadkę ze stałą – sowitą – pensją na niepewny i z natury krótkotrwały los ministra sprawiedliwości. Żurek stał się figurą nader wygodną dla słabnącego Tuska, premier potrzebował człowieka, który zdecyduje się na działania jakich bał się podejmować jego poprzednik Adam Bodnar. Ma doprowadzić do takiej sytuacji w polskim wymiarze sprawiedliwości gdy nikt nie powarzy się na skazanie Tuska lub kogokolwiek z tej ekipy, gdy Platforma Obywatelska straci już władzę. Żurek musi przygotować bezpieczne lądowanie dla ludzi, którzy łamali ustawy a nawet konstytucję RP. Żurek – jak pewien szewc z Efezu – dotkliwie cierpiał na własną nijakość, robił wiele aby wybić się ponad karczemną przeciętność „walki o konstytucję”i ciągle pozostawał mało zauważony a tymczasem atakowały go nie tylko niesprzyjające okoliczności ale nawet froterki na sądowych korytarzach. Nikogo zatem nie powinien dziwić impet, z którym rozpoczął swoje urzędowanie na fotelu ministra sprawiedliwości. Na początek postanowił udawać, że nie wie o hierarchii aktów prawnych własnymi rozporządzeniami postanowił działać przeciwko ustawom a nawet ustawie zasadniczej. Zamierza honorować jedynie status sędziów powołanych przez PO i okolice i odmawia takiego statusu sędziom wyłonionym na drodze prawnie przewidzianej dla tego zawodu. Zniszczenie wymiaru sprawiedliwości osiągnęło w Rzeczpospolitej już tak wielkie rozmiary, że zwykły obywatel nie potrafi nawet wytłumaczyć o co w tych sporach sądzi a idzie oczywiście o utrzymanie stalinowskich wpływów w wymiarze sprawiedliwości, które gwarantują dyspozycyjność sędziów wobec polityków i ich interesów. Żurek nie tylko pogłębia dewastację organów polskiej Temidy ale nawet samowolnie i kompletnie bezprawnie orzeka jakie organy państwa należy uznawać za istniejące a którym trzeba odebrać prawo istnienia. Oczywiście powodem wyboru są jedynie względy polityczne i przygotowanie gruntu do uniemożliwienia rozliczenia przestępstw obecnej ekipy rządowej. Dla utrzymania postkomunistycznego rodowodu najbardziej prominentnych postaci w polskich sądach Żurek gotowy jest nawet cofnąć ustawę, na mocy której sędziowie po ukończeniu 65 roku życia na dalszą pracę powinni uzyskiwać zgodę Krajowej Rady Sądowniczej. Zasłużeni towarzysze weszli już w taki wiek, że aby dalej orzekać muszą być uwolnieni od takiej „pisowskiej” obroży.
Im więcej kontrowersji wzbudzają pomysły Waldemara Żurka, tym bardziej jest on w siódmym niebie. Wreszcie skupia na sobie światła reflektorów, jest w centrum zainteresowania. Dla tych momentów sławy podpaliłby niejedna świątynię Artemidy. Skrajnie służalczy wobec Donalda Tuska (historyka) minister gotów jest na kolanie pisać uzasadnienia dla każdego pomysłu swojego pryncypała byleby ten dopuszczał go do mediów. Jednak w momentach gdy jest już w telewizyjnych studiach okazuje się, ze nie ma zbyt wiele ciekawego do powiedzenia. Minister – narcyz nie prezentuje zbyt głębokiego wnętrza, gotów jest jednak dokonać każdej akcji która zapewni mu bycie w centrum i spijanie rozkoszy władzy. Ot taki Herostratesik spod Wawelu z ogonem kompleksów ciągnącym się na kilometry za nim.